Rysunek dziecka jest wyrazem całej jego osobowości. Odzwierciedla poziom rozwoju fizycznego, społecznego oraz intelektualnego, uczucia dziecka, poczucie estetyki, czy zdolności twórcze. Na podstawie rysunku możemy zatem wnioskować o rozwoju dziecka w różnych jego aspektach (umysłowym, emocjonalnym, fizycznym, percepcyjnym, społecznym, estetycznym).
1. Rozwój umysłowy
Gdy nie można porozumieć się jeszcze z dzieckiem za pomocą słów przydatny jest rysunek, który pozwala na określenie rozwoju umysłowego. Bogactwo szczegółów rysowanego przedmiotu zazwyczaj świadczy o wysokiej inteligencji. Zdarzają się jednak sytuacje, kiedy wysnucie takiego wniosku nie będzie prawdziwe. Przyczyną może być zahamowanie emocjonalne lub niechęć i brak zainteresowania tym, co aktualnie rysuje. Jednak najczęściej rysunek bogaty w szczegóły jest wyrazem inteligencji. Jest to związane z coraz większą świadomością dziecka o otaczającej go rzeczywistości. Dziecko 3-letnie przedstawiając człowieka rysuje tzw. głowonogi (duża głowa, od której odchodzą dwie kreski przedstawiające nogi). Jeśli dziecko 5-letnie w taki sposób rysuje człowieka posiada zdolności intelektualne dziecka 3-letniego. Dlatego takie ważne jest aby dawać dzieciom jak najwięcej sposobności do rysowania i odzwierciedlania otaczającej ich rzeczywistości oraz emocji, a poprzez to uwrażliwianie ich na to co dzieje się wokół nich.
Na podstawie rysunku odczytujemy na jakim poziomie rozwoju znajduje się dziecko, ale także poprzez rysunek dziecko się rozwija - intelektualnie, fizycznie, emocjonalnie i społecznie - i to jest bardzo ważne.
2. Rozwój emocjonalny
O rozwoju emocjonalnym dziecka można wnioskować na podstawie autoidentyfikacji dziecka z rysunkiem, który tworzy. Stereotypowe powtórzenia, czyli odtwarzanie pewnego motywu bez żadnych zmian, uboga ekspresja oraz nieuwzględnianie osobistych elementów (brak emocjonalnego związku z rysunkiem) świadczyć może o sztywności myślenia. W takim przypadku mówimy o niskim poziomie zaangażowania. Natomiast po drugiej stronie kontinuum znajduje się wysoki poziom zaangażowania, który charakteryzuje dzieci wręcz pochłonięte odzwierciedlaniem otaczających ich przedmiotów.
Bardzo często rodzice nieświadomie zachęcają dzieci do sztywnego odwzorowywania przedmiotów, poprzez gotowe kolorowanki, bądź przerysowywanie motywów. Jest to mechaniczna aktywność, która wyłącza myślenie dziec oraz pozbawia swobody działania, dlatego powinno się tego unikać. Czysta kartka i kredki w zupełności wystarczą każdemu dziecku. Dzieci, które mechanicznie i sztywno wyrażały swoją aktywność twórczą, nie będą spontaniczne i kreatywne w innych aspektach życia, a także będą odczuwały lęk w kontakcie z nowymi doświadczeniami. Dzieci takie staną się wycofane i bierne.
O prawidłowym rozwoju emocjonalnym świadczy fakt, iż dzieci uwzględniają w rysunku same siebie, identyfikuje się ze swoimi dziełami, a także chętnie posługują się nowymi technikami. Im bardziej dziecko jest zaangażowane w tworzenie swoich rysunków, tym silniej przyczynia się to do emocjonalnego rozwoju.
