Niezmiernie istotne jest, aby przed
zasadniczą nauka czytania wspomagać różnorodne funkcje dziecka. Przyczyni się
to do szybszych postępów w nauce oraz większej świadomości fonologicznej. Także
nauka pisania powinna być poprzedzona odpowiednimi ćwiczeniami
grafomotorycznymi.
Nauka
czytania to proces złożony oraz wieloaspektowy. Składa się z wielu komponentów:
- wrażeń wzrokowych przekazywanych do mózgu;
- percepcji w kontekście rozumienia poszczególnych wyrazów;
- funkcji mięśni oczu;
- zapamiętywania przeczytanego tekstu;
- przechowywania w pamięci rzeczy i faktów z przeszłości;
- działań asocjacyjnych i przetwarzających, w wyniku wcześniej nabywanych doświadczeń (E. Malmqiust, Nauka czytania w szkole podstawowej. Warszawa 1982).
Ponadto w procesie czytania istotne jest współdziałanie szeregu
właściwości psychicznych człowieka, m.in. współdziałanie analizatorów, sprawne
przebieg procesów myślowych, odpowiedzialnych za analizę i syntezę informacji,
ich przetwarzanie i skojarzenie z wcześniejszymi
doświadczeniami (A. Brzezińska, M. Burtowy, Psychopedagogiczne problemy
edukacji przedszkolnej. Poznań 1985). Opanowanie techniki czytania wymaga, więc
prawidłowego funkcjonowania analizatorów – wzrokowego oraz słuchowego. „Wzrokowe
postrzeganie liter wymaga wysokiego rozwoju operacji analizy i syntezy
wzrokowej, dzięki którym wyodrębnia się cechy nadające napisanej literze
specjalne znaczenie i pozwalające odróżnić ja od podobnych liter. Niekiedy cechą
różniącą może być niewielka kreska lub kierunek linii” (A. R. Łuria, Zaburzenia
wyższych czynności korowych wskutek ogniskowych uszkodzeń mózgu. Warszawa
1967). Z kolei funkcjonowanie analizatora słuchowego, pozwala on na
przyporządkowanie liter odpowiadającym im dźwiękom. Rola świadomości
fonologicznej jest tu decydująca. Opanowanie umiejętności czytania oraz rozwój
świadomości fonologicznej wpływają wzajemnie na siebie. Oznacza to, iż dziecko
aby opanować początki czytania potrzebuje minimalnej świadomości fonologicznej,
która rozwija się wraz z postępem w nauce czytania. Dziecko, które uczy się
czytać, odkrywa najpierw zasadę, że każdej literze odpowiada głoska. Następnie
przyswaja skojarzenia głoska – litera i na podstawie tej wiedzy odczytuje
wyrazy (A. Maurer, Dźwięki mowy.
Kraków 2003). Ponadto aby dziecko mogło zacząć naukę czytania musi być
spełniony szereg innych, istotnych warunków, a mianowicie: dojrzałość
społeczna, dojrzałość emocjonalna, fizyczna dojrzałość, rozwój umysłowy oraz
rozwój mowy.
Natomiast przygotowanie dziecka do nauki pisania powinno rozpocząć się od
ćwiczeń grafomotorycznych, które także
korygują nieprawidłową postawę podczas pisania. Spełniają one funkcje
usprawniającą oraz stymulującą wobec dzieci przedszkolnych, natomiast
korygującą nieprawidłowe nawyki ruchowe wobec dzieci w młodszym wieku szkolnym.
Przyczyną niskiego poziomu graficznego pisma jest nieprawidłowa technika
wykonywania czynności graficznych. W konsekwencji prowadzić może do
zniechęcenia dziecka wobec wszelkiego rodzaju zajęć graficznych i wywołać
wtórne zaburzenia emocjonalno-motywacyjne. Aby dzieci opanowały poprawną
technikę pisania ważne jest osiągniecie dobrego poziomu współpracy oka i ręki (M.
Bogdanowicz, Przygotowanie do nauki
pisania. Ćwiczenia grafomotoryczne według Hany Tymichovej. Gdańsk 2003). Istotne
jest również wyrobienie prawidłowych nawyków posługiwania się narzędziami
pisarskimi. Ma to szczególne znaczenie dla osiągnięcia płynności pisma,
właściwego tempa oraz czytelności pisma. Należy także zachować prawidłową
odległość w trzymaniu narzędzia pisania: około 1,5 do 2 cm od końca ołówka. Ważna
jest także prawidłowa postawa oraz układ obu rąk na stoliku (J. Malendowicz, O trudnej nauce czytania i pisania.
Warszawa 1978).
Reasumując. Nauka czytania i pisania powinna być poprzedzona odpowiednimi
ćwiczeniami:
- stymulującymi umiejętność analizy i syntezy wzrokowej oraz orientacji przestrzennej;
- fonologicznymi;
- grafomotorycznymi.
Propozycje ćwiczeń i zabaw usprawniających poszczególne funkcje znajdują
się w osobnych artykułach.
Ich skuteczność jest naukowo potwierdzona. Zabawy przynoszą dzieciom samą
przyjemność. Nie raz miałam okazję przekonać się jak wiele radości, a przede
wszystkim pożytku, sprawiają dzieciom.
Przyjemnej zabawy ze swoimi dziećmi Drodzy Rodzice!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz